کوری چشم حُضار سقیفه؛بساط مجلس شادی ردیفه
یه چیزی کم داره حیفه نگیریم؛لعن بر داعش و آل خلیفه
خدا وهابی را الهی لعنت کنه؛بعد از اون دست جمع مدینه قسمت کنه
لا اله الا الله،تهنیت بر ثارالله؛لا اله الا الله،تهنیت بر ثارالله
بده پیغام به حزب انحرافی؛مطیع رهبرم به حد کافی
هر که با آل حیدر در بیوفته؛بغض قتنه کنم سرش تلافی
خدا وهابی را الهی لعنت کنه؛بعد از اون دست جمع مدینه قسمت کنه
لا اله الا الله،تهنیت بر ثارالله؛لا اله الا الله،تهنیت بر ثارالله
علی مولا مولا،علی مولا مولا؛علی مولا مولا،علی مولا مولا
روزی که علی،به سلب آدم دم شد؛آدم به حریم کبریا،مَحرم شد
آدم به کجا و این همه عز و جلال؛از مرتبه ی پدر،پسر آدم شد
علی مولا مولا،علی مولا مولا؛علی مولا مولا،علی مولا مولا
ماهی تو که بر بام شکوه آمده است؛آینه ز دستت به ستوه آمده است
حورشید اگر گرم تماشای تو نیست؛دلگیر مشو،دلگیر مشو،دلگیر مشو ز پشت کوه آمده است
گرچه ندیده دیده ام،چهره ی دلگشای تو؛دل به درون سینه ام،پر زند از برای تو
دیده به هم چو می نهم،در نظرم عیان شود؛قامتِ دلربای تو،خنده ی آشنای تو
جامِ جهان نمای،لعل سخن سرا بود؛لعل سرا بود،جامِ جهان نمای تو
طفلِ یتیم و این همه،نام و مقام مرتبت؛یه تن و یک دهان سخن،در صفت و ثنای تو
باز دوباره هم سفر،سوی مدینه آرزو؛تا که ز کامِ دل زنم،بوسه به خاک پای تو
به بهار گفتم ثمرت مبارک؛به بهشت گفتم شجرة مبارک
به سپهر گفتم قمرت مبارک؛به وصال گفتم سحرت مبارک
به وجود گفتم گوهرت مبارک؛به شکیب گفتم زفرت مبارک
به مسیح گفتم که محمد آمد
چه خوش است امشب؛شب عیش و نوشم؛چه ملک ز گردون گذرد سروشم
چو شراب کوثر ز درون بجوشم؛به وصال ساقی ز شعف بکوشم
من و های و هوی و دو لبِ خموشم؛که هماره جانم دهد و ستاند
ز نبی بگوید ز علی بخواند؛ز خدا پُر بود همه جای مکه
شده قلب عالم به فضای مکه؛شده پر وجودم به هوای مکه
به زمین مکه به سمای مکه؛به مقامِ کعبه به صفای کعبه
به رسول اکرم،به خدای مکه؛به شکوه کعبه به جلال احمد
که خداست پیدا به جمال احمد؛شب شام روشن ز فروغ رویش
ره ایمنی ایمن به پناه کویش؛یمِ بی نهایت نمی از سبویش
قدِ خضر سربی به کنار جویش؛دلِ خلق بسته به کمند رویش
به بهار خُلقش،به بهشت خویش؛به کدام دم،دم زنم از سنایش
به کدام سر،سرفکنم به پایش؛نفسش روایت،سخنش رعایت
هدفش نبوت،کنفش ولایت،جلوات رویش همه را هدایت
اثرات دستش همه جا عنایت؛منم و عطایش،دو خجسته آید
نه در آن حدود و نه بر این نهایت؛به خدا و قرآن به رسول وآلش
که بس است فردا نگه بلالش؛بخدا عبد و به دلش خدایی
به سناش بسته دهن سنایی؛همه خسروان را به درش گدایی
همه دلبران در قدمش فدایی؛قد و قامتش را همه کبرایی
دمد از وجودم دم نارسایی؛نه توان سنایش به زبان بیارم
نتوان قلم را به زمین گذارم؛به تمام قرآن به رسولِ داور به جلال زهرا
به مقام حیدر،به صفا و مروه به منا به مشهد؛به دو دخت زهر به شبیر و شبر
به مقام سلمان به قیام بوذر به کمال میثم به خلوص قمبر؛که خدا ندارد،بشری چو احمد که بشر ندارد پدری چو احمد
هله ای دو عالم،همه دم به کامت؛ز فلک گذشته اثر کلامت
تو پیمبر هستی،به همه زمان ها؛تو خدایگانی به خدایگان ها
کمی از زمینت همه آسمان ها؛به کفت زمام همه کهکشان ها
قدمت فرازِ علل جهان ها؛کلماتِ نورت همه نقش جان ها
تو زعیم بودی همه انبا را؛تو پیمبر هستی همه اولیاء را
تو رسول بودی مه نبود عالم؛تو امام بودی و نبود آدم
به همه موخر ز همه مقدم تو نبی اعظم تو رسول اکرم
تو دلیل بودی،به کلیم در یم؛تو مسیح بودی به مسیح در دم
تو خدا جلالی تو خدا پرستی؛تو همیشه بودی تو هماره هستی
تو رسول حق تا صف محشر هستی؛تو پیمبران را همه رهبر هستی
تو مطهر هستی،تو مطهر هستی؛تو فروتن هستی،تو فراتر هستی
تو امام حیدر تو پیمبر هستی؛تو ز انبیاء هم همه گی سر هستی
من همانم که کسی غیر تو استادم نیست؛هیچ کس غیر شما علت ایجادم نیست
تو چه کردی که دل مرده من احیا شد؛این دل آن دل که برای تو فرستادم نیست
بی نشان می خورم جام شرابِ نابت؛آنقدر مست شدم اسم خودم یادم نیست
این فدای لبِ آن شاعر عاشق؛هر که خود را سگ کوی تو نخواند آدم نیست
نفس نفس زدن من همه به خاطر توست؛خوش آن زمان که ببینم دلم مجاور توست
همه شروطِ قبولی طاعتم هستی؛اگر که عبد خدا گشته ام به خاطر توست
به رسم هیچ کسی غیر تو دم نخواهم زد؛خوشا به حال آنکس که اگر شاعرست شاعرِ توست
