قالَ شُكْراً جَزِيلَاْ  بُكْرَةً وَ أصِيلَاْ؛نَصَرْتِ مَوْلاكِ بُشْرْاكِ
طوبَاكِ قُرْبَ المُصطفى؛وَ اللهُ حَيَّاكِ عَلَّاكِ؛وَفاكِ يا اُمَّ الوَفا
قالَ شُكْراً جَزِيلَاْ .. بُكْرَةً وَ أصِيلَاْ
المهدي آنه يُمَّه واليوم اِمْن احضْرِچ
بالنّيَابه عن رسول الله أشُكْرِچ
للبقيع أگصِد و ارِش دمعي اعله گبرِج
جيت اَسَلم يا سلام الله اِعْله صبْرِچ
عُمْرچ العبَّاس چان اْو بِعْتي عُمْرِچ
و اِشْتراه الله تعالىٰ او عَلَّه گدرِچ
لكِ دَيْنٌ عَليْنا   إِذ نَصَرْتِ الحُسَيْنا
شُكراً لِك شُكرا وَالأحْرىٰ
بِالاُخرىٰ تُجْزَيْنَ عَدَنْ
والمِنْحَة ُالكُبْرىٰ للزَّهْرا
وَالبُشرىٰ مِنْ اُمِّ الحَسَنْ
سَتَرُدُّ الجَمِيلا .. بُكرةً و أصِيلا
دَين عِنْدِچ يَمنه لازم نوفي هالدَّين
اُو كلشي دَين ابْدَين حتَّه دمْعة العين
كَفَّتِچ ما تِقبَل القِسمه عَلَه اِثنين
الكْون عندچ ما يساوي اِتراب لِحسين
والْيِسولف عن وفائچ يبتدي اِمْنين ؟
اْو غير الأرْبَعطَعَش محَّد يعْرِفچ زين
فيكِ تاهَتْ عُقُولُ   عنْكِ ماذا أقولُ ؟    
ضحَّيْتِ بالكَفِّ وَالطرْفِ
في الْطف  يَوْمَ الزَّمْجَرهْ
و قلتِ وَا لهْفي  وَا خَوْفي
لَمْ اُوْف ِ شِبْلَ حيْدره
ما كَفَفْتِ العَويلا .. بُكرةً و أصِيلا
بالحَمِل جِبتي وِلِد لو جِبتي أسياف
عَفيه شلتي اِجْبال واحِدهُم جبَل قاف !
يُمَّه مو أربع نطيتي أرْبَعْ آلافْ !
الواحد ابألْف امن احِسبه و النهر شافْ
يوم مرَّو عالشريعه العلگمي خاف
انخطف لون الماي و اصبح لونه شفاف
فافْخَري بالشَّبِيبَهْ    وَ بِكَبْشِ الكَتِيبهْ
أنْجَبْتِ فقَّارا  بَتَّارا
كرَّارا   كرَّ الضَّيْغَمِ
عباسُك صارا   إعْصَارا
لو غارا  داسَ العَلقمي
كانَ سَيْفاً صَقِيلاْ .. بُكرةً و أصِيلاْ
جبل قاف : عن الباقر والصادق عليهما
السلام في تفسير{ق*والقرآن المجيد}:
جبل محيط بالدنيا من زمرد أخضر
وخضرة السماء من ذاك الجبل..
وبه يمسك الله الأرض أن تميد بأهلها
يمِّ لِبْنين اِقتِرَنْ إسْمِچ بِسِمنه
مَرْت أبونه إنتي بَسِّ إبْحِسْبَة اُمْنه !
بيش أوَصْفِچ و إبنِچ الشايِل عَلمنه
كفُو مِن عبَّاس عَمِّ السَّاده عَمنه
لَوَن ما يوگع فَلا توگع خيَمنه
اُو لا يزيد ايشوف بالمجلس حَرَمنه
كانَ سُورَ الأسيره    بَلْ وَ بَدْرَ العشيرَه
قربانُه النَّحْرُ   و الثغْرُ
و الصَّدْرُ كمْ سَهْمَاً لَقِيْ  
شهُودُه الخِدْرُ   و الدَّهْرُ
وَ النَّهْرُ مِنْهُ ما سُقِيْ
بهِ أكرِمْ كفيلاْ .. بُكرةً وأصِيلاْ
چان إسمِچ فاطِمه اْو أخفيتي إسمِچ
خِفتي إسْم الزهره يا يُمَّه يِلِچْمِچ
مو عجيبه الجَنَّه صارتَ تَحَت جَدْمِچ
اْو لأن عظمتي العقيله الله يِعَظْمِچ
گلتي ما جيتچ اَسِدِّ اِمْچان اُمِّچ
لو تقِبْلِيني يزينب جيت أخَدْمِچ
كُنْتِ للآلِ زَيْنا    أنْتِ مِنَّا إلَيْنا
بِعِتْرَةِ البَيْتِ  اُكرْمْتِ
إذ صِرْتِ   فيِهِم فانِيَهْ
لِزَيْنَبٍ أنْتِ  أحْسَنْتِ
بَل كُنْتِ  اُمَّاً ثانِيَهْ !
كُنْتِ ظِلّاً ظَليلاْ .. بُكرةً و أصيلَاْ
شَكَرَ اللهْ سَعْيِچ أو أجْرِچ علينه
لا يُضيعُ اللهُ أجراً يا حزينه
من دخل بِشْر إبْنَ حَذلَمْ للمدينه
صاح إبنچ ضحَّه بيْساره اْو يمينه
اْو لو سألتي عن عزيز الزهره وينه
هالله هالله بالسِّيُوف امگطّعينه
رأسُهُ في العَوَالِي  وَهْوَ فوْقَ الرِّمالِ
للخَيْلِ مَيْدانا  لهفانا
عَطشانا   يَرْوِيهِ الرَّدىٰ
لَمْ يَلْقَ أكفانا   بل كانا
عُريانا مسلُوبَ الرِّدا
فانْدُبِيهِ طويلا .. بُكرةً و أصيلا
شكراً اِبْگد گلبچ البَحْزانه ذايِب
شكراً لْكِل لحظه تانيتي الحَبايب
جسمچ اِبْداره بُقه اْو عينچ تِراقِب
لچن روحِچ باتت اِبذيچ الخرايب !
الله سبحانه عله النِيَّه يِحاسِب
يا شريكة زينب ابْكلِّ المِصايِب
قَلبُكِ في الضَّحَايا  رُوحُكِ في السَّبَايا
شارَكْتِ بالأجْرِ  بالصَّبْرِ
بالأسْرِ  في دَرْبِ السِّبا
تَقَبَّلي شُكري   باليُسْر
و العُسْرِ  عن أهلِ العَبَا
ما تَرَكْتِ القتِيلا .. بُكرةً و أصيلا

حاج ملاباسم الکربلائی-شهادت حضرت ام البنین

مقایسه ادب با تربیت:

شما شاید کلمه تربیت رو شنیده باشد و مربی کسی است که تربیت میکنه.

تربیت کلمه عربی است ولی در متون دینی ما از کلمه تربیت تقریبا استفاده نشده،چون کلمه تربیت کلمه ایی بسیار سطحی است و برای گل و گیاه به کار میرود و یا موجودات غیر انسان چون دارای اختیار است.

با روح برخورد تربیتی نمیشود،بلکه روح را ادب میکنند؛اما این رایج شده و به جای ادب از تربیت استفاده میشود.

پس ادب خیلی فخیم تر و باعظمت تر از تربیت است.(متاسفانه کلمه ی ادب تو سری خور شده)

مقایسه ادب با اخلاق:

ادب مهمتره یا اخلاق؟اخلاق در مقابل ادب اصلاً مهم نیست،چون اخلاق بر میگرده به ملکات نفسانی.(به عنوان مثال بنده عصبی مزاجم،بغل دستیم آدم نرمی هست-پس عصبی بودن برای من که در خلق بد اعصابی نهفته بد نیست-مهم اینه که حالا که من عصبی هستم روزی 10 فحش میدم 5 تاشو ندم،حالا 5 تا به من جایزه میدن-چوبش یواشه-ولی بغل دستی من که آدم ارومی و نرم روزی یه دونه فحش بده خدا پدره شو در میاره-چون فحاشی و بد اعصابی در خلق او نبوده)

پس خلق خوبه اما مهم اینه که ادب داشته باشی،سعی بکن که رفتارتو کنترل کنی.

حالا اخلاق مهمه با ادب:اخلاق به معنای ملکات نفسانی زیاد مهم نیست،مهم سعی شما در نگه داری از انجام عمل زشت؛اما ادب میگه خلقت هر چی هست رفتارتو توی این چارچوب کنترل کن،خودتو تنظیم کن.

مقایسه آداب با اخلاق:

آداب مهمتره یا اخلاق؟معلومه آداب مهمتره

مقایسه ادب با محبت:

کدوم مهمتره؟

محبت زوری که نمیشه،نوسان هم داره،هرچی رو که دوس داشته باشی گاهی حالشو نداری(مثلا من کربلا رو دوست دارم الان میگن بیا بریم کربلا ام حالشو نداری-حسش نیست-این همان محبت که نوسان و کم و کاستی داره)روی محبت نمیشه حساب کرد.

حالا به ما گفتن نسبت به اهل بیت ادب داشته باش یا محبت؟؟معلومه ادب،محبت باشه ها اما با ادب باید توام باشه-کلمه قرآنی محبت به اهل اینه

(قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى) مودت ینی چی؟مودت ینی دوسشم نداشتی باید بگی دوسش دارم-مودت فرقش با محبت اینه:محبت نوسان داره،مودت نوسان نداره

العطش کودکان،ناله و اشکِ رباب؛ساقی لب تشنه رفت،در پی یک قطره آب

زاده ام البنین،رفت ولی بر نگشت؛سوخت دلِ مادری،آبو میسر نکرد

امیدِ خیمه شد نا امید؛جیب الماء لسکینه ای شهید

موجِ دریا،مشکِ سقا؛اشکِ زهرا،یا ابالفضل یا ابالفضل

مشک و علم  یک طرف؛دستِ قلم یک طرف

العطش کودکان،بین حرم یک طرف؛ناله ادرک اخا میرسد از علقمه

زاده ام البنین،شد پسرِ فاطمه؛ابروی پیوسته شد جدا،کربلا تازه شد کربلا

ای تشنه لب جانِ زینب،یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل

بعد تو دیگر حسین،بی کَس و تنها شده؛پای هر آنی ببین،بین حرم وا شده

کرب و بلا و السلام،کارِ حسین شد تمام؛میرود امشب اسیر،زینب او سوی شام

ای وای از چشمِ نا محرمان،ای وای از خنده های سنان

تا سقا رفت،حرمت ها رفت؛معجر ها رفت،یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل یا ابالفضل

ام البنین  ام البنین ام البنین ام البنین ام البنین ام البنین ام البنین ام البنین ام البنین

حاج سید مجید بنی فاطمه-شور-حسینیه ریحانة الحسین-وفات حضرت ام البنین